آدمهاي ساده را دوست دارم.
همان ها كه بدي هيچ كس را باور ندارند.
همان ها كه براي همه لبخند دارند.
همان ها كه هميشه هستند،
براي همه هستند.
آدمهاي ساده را
بايد مثل يك تابلوي نقاشي
ساعتها تماشا كرد؛
عمرشان كوتاه است.
بسكه هر كسي از راه مي رسد
يا ازشان سوء استفاده مي كند يا
زمينشان ميزند
يا درس ساده نبودن بهشان مي دهد.
آدم هاي ساده را دوست دارم.
بوي ناب “آدم” مي دهند