بگذار بگويند خسيسم

من دوستت دارم هايم را الكي خرج نميكنم جز براي مهرباني خودت


 * * * * * * * * * * * * * * * * *

بوي مهرباني ميآيد

كجا ايستاده اي ؟ در مسير باد !؟


 * * * * * * * * * * * * * * * * *


خانه هاي جدول زندگيم را دستان مهربانت يك به يك پر كرد

و رمز جدول چنين بود:

دوستم بدار

 * * * * * * * * * * * * * * * * *

موج آرام نگاهت لاف دريا را شكست / از حصار شب گذشت و مرز فردا را شكست

غم بر روي شانه هايم سالها لم داده بود / مهربانيهاي تو ، قنديل غمهايم شكست


 * * * * * * * * * * * * * * * * *


ايمان داشته باش كه كمترين مهرباني ها از ضعيفترين حافظه ها پاك نميشوند ،

پس چگونه فراموش خواهي شد تو كه پيشه ات مهرباني است . . . ؟


 * * * * * * * * * * * * * * * * *


انتهاي آسمانم  قلب توست*مهربان،اين آسمان ازآن توست

 آسمانم هديه اي ازسوي من* تابداني قلب من هم ياد توست


 * * * * * * * * * * * * * * * * *


ميشه پروانه بود و به هر گلي نشست

اما بهتره مثل تو مهربون بود و به هر دلي نشست

بر بلنداي تمامي تفكرات مثبت‌گراي خويش،

محكم بايست

و با چشماني سرشار از كنجكاوي و محبت به دريا نگاه كن،

هر آنچه كه در خود مي‌جويي را

در گستره‌ي پرتلاطم دريا خواهي يافت.

و

آنگاه

مشكلاتت را به دريا بسپار

.

.